Czwartek, 6 września
Kochany dzienniku!
Myślałem, że gdy w programie ucieczki pojawią się prezentacje Mochockich, to trochę odpocznę. Naiwność bez granic. Niczym pilny uczniak oddaniem notuję w zeszyciku wszystkie cenne myśli i własne skojarzenia. Dzisiejsza notka to tylko aperitif, bo każdy z poruszanych tematów zasługuje na osobny, duży wpis na naszej stronie.
Cóż takiego zrobiło na mnie wrażenie?
Prezentacja: Opowiadanie przez otoczenia: od projektowania ogrodów do świata gier video
Ola w ciągu godziny omówiła kilka sążnistych tematów.
Na pierwszy ogień poszły najciekawsze fragmenty świeżo wydanej książki Narratologia transmedialna wydawnictwa Universitas. Zaprowadziło nas to w świat narracji przez otoczenie, siłą rzeczy wpadliśmy więc w rejony opanowane przez Henrego Jenkinsa i jego słynny artykuł Game Design as Narrative Architecture. Przez nasza wyobraźnie przewinęła się panorama Manhatanu i renesansowe ogrody Villi Lante, które wciągają nas w świat Metamorfoz Owidiusza.
Ola omówiła też szczegółowo poszczególne typy narracji w przestrzeni:
- punktową (wydzielenie konkretnego miejsca z przestrzeni i umieszczenie tam znaku);
- sekwencyjną i liniową (chronologie łączące czas i przestrzeń według dróg i ścieżek);
- obszarową (prezentacje zdarzeń, które nie mają prostej struktury chronologicznej);
- narracje hybrydowe;
- augmented reality.
Odrobinę czasu poświęciliśmy też na obgadanie przestrzennej narracji w niektórych obrazach, jak słynna Tratwa Meduzy (patrząc na to arcydzieło widzimy najpierw rozbitków, a dopiero potem, podążając za ich spojrzeniami, widzimy statek na horyzoncie).
Prezentację zakończyła dyskusja nad larpowymi aplikacjami czterech typów narracji przez środowisko wg wspomnianego wcześniej Henry’go Jenkinsa:
- emergentnej (emergent);
- zakotwiczonej (emboded);
- odegranej (enacted);
- wzbudzonej (evocative).
Tłumaczenia moje, więc nieoficjalne. Zanim zdążyłem się zastanowić jak i kiedy na blog przeklepie 9 stron notatek przyszedł czas na prezentacje Michała.
Prezentacja: Wiedza / umiejętności / postawy: jak kształcić je poprzez larpy
Na wstępie Michał wprowadził nas słuchaczy w typologie efektów kształcenia czyli model KSA: Knowledge (wiedza), Skills (umiejętności), Abilities/Attitudes (postawy i zdolności). Kolejnym krokiem było omówienie podstawowych technik edukacyjnych:
- kognitywnych;
- behawioralnych;
- afektywnych.
Zgodziliśmy się wszyscy z tezą, że dobrze skonstruowany i przeprowadzony edularp pozwala uaktywnić wszystkie warstwy i właściwie nie nadaje się dobrze jedynie do przekazywania wiedzy deklaratywnej (bo ludzie w stanie immersji z trudem myślą refleksyjnie).
W głównej części prezentacji Michał zaprezentował nam rozkminy z wydanej w tym roku książki Role-Playing Game Studies Transmedia Foundations, którą zredagowali Sebastian Deterding i José Zagal. Było to 5 punktów o tym dlaczego można i warto używać gier RPG (rozumianych przez autorów bez podziału na platformę, czyli larpów, gier fabularnych i cRPG). Według nich największa wartość kryje się w:
- samym odgrywaniu roli;
- manipulowaniu światem fikcji;
- zmienionym odbiorze i odczuwaniu rzeczywistości;
- istnieniu wspólnoty wyobraźni;
- możliwości współtworzenia materiałów do gry.
Znów: dużo, dobrze wartościowo. Podlinkowana strona książki zawiera jej spory (128 strony!) fragment w darmowym PDFie. Zachęcamy do lektury 🙂
Popołudniem, na pomoście, w relaksacyjnej i refleksyjnej atmosferze odbyła się
Debata: babski świat
… Czyli poważna dyskusja o tym dlaczego wciąż często spotyka się źle napisane, nieciekawe role kobiet. I jak pomóc autorom i autorkom, które mają z tym problem. Tym razem notowała Klaudia notatek znów jest tona, więc fabularyzowana transkrypcję wrzucę na naszą stronę już po uciecze.
Dzień zakończyła sesja nanolarpów (będziemy rozgrywać je w sobotę) i nocna rozgrywka w planszówkę Gra o Tron.
Wygrał Piotrek.
Starkami.
Takie rzeczy tylko na HLR.